امام صادق عليه السلام:

                    ايَّاكُمْ وَ النَّظْرَةَ؛ فَانَّها تَزْرَعُ فِى الْقَلْبِ الشَّهْوَةَ وَ كَفى‏ بِها لِصاحِبِها فِتْنَةً (تحف‏العقول، ص 305)

از نگاه كردن به حرام بپرهيزيد؛ زيرا بذر شهوت را در دل مى‏كارد و اين خود براى به فتنه و گناه انداختن نگاه كننده كافى است.

زِ دست ديـده و دل هـر دو فـريـاد      كـه هـرچـه ديـده بـيـنـد، دل كـنـد يـاد

«باباطاهر»

هـمـه رسـوايــى، اوّل زِ نـظـر خـيــزد           تـا در تـو نظـر كـردم، رسـواى جهان گشتم

«عطّار»

امام على عليه السلام:

                                     مَن غَضَّ طَرْفَهُ اراحَ قَلْبَهُ (غررالحكم‏)

                                                                         كسى كه چشم خود را پايين اندازد، دلش را آسوده گرداند.

زِ چشم است ديدن، زِ دل خواستن       ز ديـــدار بــاشــد هــوا خــاستـن 
  «اسدى»

امام على عليه السلام:

رُبَّ صَبابَةٍ غُرِسَتْ مِنْ لَحْظَة (غررالحكم، حديث 5314)

بسا نهال هوسى كه از نيم نگاهى كاشته شده است.

اگــر چشمــان نكــردى ديــده‏بـونــى         چــه دونـه دل كــه خـوبـان در كـجـايــى‏

«باباطاهر»