امام صادق عليه السلام:
ايَّاكُمْ وَ النَّظْرَةَ؛ فَانَّها تَزْرَعُ فِى الْقَلْبِ الشَّهْوَةَ وَ كَفى بِها لِصاحِبِها فِتْنَةً (تحفالعقول، ص 305)
از نگاه كردن به حرام بپرهيزيد؛ زيرا بذر شهوت را در دل مىكارد و اين خود براى به فتنه و گناه انداختن نگاه كننده كافى است.
زِ دست ديـده و دل هـر دو فـريـاد كـه هـرچـه ديـده بـيـنـد، دل كـنـد يـاد
«باباطاهر»
هـمـه رسـوايــى، اوّل زِ نـظـر خـيــزد تـا در تـو نظـر كـردم، رسـواى جهان گشتم
«عطّار»
امام على عليه السلام:
مَن غَضَّ طَرْفَهُ اراحَ قَلْبَهُ (غررالحكم)
كسى كه چشم خود را پايين اندازد، دلش را آسوده گرداند.
زِ چشم است ديدن، زِ دل خواستن ز ديـــدار بــاشــد هــوا خــاستـن
«اسدى»
امام على عليه السلام:
رُبَّ صَبابَةٍ غُرِسَتْ مِنْ لَحْظَة (غررالحكم، حديث 5314)
بسا نهال هوسى كه از نيم نگاهى كاشته شده است.
اگــر چشمــان نكــردى ديــدهبـونــى چــه دونـه دل كــه خـوبـان در كـجـايــى
«باباطاهر»